Όπως όπως
Με όλα όσα γίνονται γύρω και πολύ περισσότερο μέσα μου ασχολούμαι τελευταία και αισθάνομαι μια σύγκρουση υπαρξιακή. Όπως όπως κάνω ένα by pass στο υποσυνείδητό μου. Ή μήπως του βάζω μπαλονάκι;! Η ενέργεια σχεδόν τείνει να ξεριζώσει το είναι μου από ότι ήμουν. Έτσι κοσκινίζονται όλες οι θεωρίες από τις οποίες κρατιόμουν πεισματικά σα σε χειρολαβή και με κρατούσαν όρθια να αντέχω να συνεχίζω. Κάποιες στιγμές τις ζεις όχι απαραίτητα όπως θα ήθελες, αλλά όπως είναι ανάγκη να συμβούν. Και ας μην αναγνωρίζει κανείς το γιατί στο καλό, μέχρι να πάρει ξανά τα βήματα από την αρχή και να ψάξει όχι το γιατί πάλι σε μένα, αλλά το πάλι για μένα γίνεται.
Δε θέλει προσπάθεια και κόπο να εστιάζω στο θετικό, απλά είναι που όλο και περισσότερο η συνήθεια μου είναι η ματιά μου να έλκεται σε αυτό που χρειάζεται να διορθωθεί. Και εκεί είναι που έρχεται η wabi sabi θεώρηση που πλέον θέλω να υιοθετώ. Οι σοφοί Ιάπωνες έχουν σα μια από τις ζεν αρχές τους την αγάπη σε ότι δεν είναι τέλειο και δεν υπάρχει για πάντα. Στην κατανόηση του ότι αφού είμαστε μέρος της φύσης δεν αξίζει να μελαγχολούμε στην ιδέα ότι μεγαλώνουμε και ρυτιδιάζουμε. Η ανεκτικότητα και η αποδοχή της αλλαγής της αισθητικής και των ενδιαφερόντων, διακρίνονται από μια σχετικότητα ανάλογη του εφήμερου της ύπαρξης.
Και κάπως έτσι, όλα παίρνουν το δρόμο όχι του μεταξιού, αλλά του νερού. Και όποιος θέλει επιδιορθώσεις, το κάνει και χαλάλι . Ο προσωπικός χρόνος ρέει μακριά και πέρα βρέχει. Μέχρι που φεύγουμε από Ιαπωνία τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου που λούζεται στο φως και την αλήθεια του και πιάνουμε Ευρώπη!
Στα ψιλά γράμματα του περιθωρίου, που στο άμεσο μέλλον θα μας θέλει να επιμορφωνόμαστε στα πλαίσια της απασχόλησης μέχρι τα 74 χρόνια μας. Γιατί αυτό ακριβώς ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα. Και όλα καλά και άγια θα ήταν, αν στην εφαρμογή βρισκόταν δουλειά για τους 50+άνω. Γιατί εδώ εφαρμόζεται η άλλη θεωρία του σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Τι ταινία και αυτή και πόσο σημερινή... και καθόλου μελλοντική. Γιατί αυτός ο νόμος μάλλον προσβλέπει σε προσδόκιμο ζωής που ξεπερνά τον αιώνα. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Αλλά έτσι ήταν το 1969, το 2025 όλα είναι διαφορετικά. Καλύτερα; Χειρότερα; Μην είμαστε αχάριστοι βρε, αφού ψηφίστηκε η λευκή βίβλος της ευρωπαϊκής Ένωσης για την άμυνα! Αφού θα δουλεύουμε μέχρι τα 74, σημαίνει ότι όσοι επιζήσουμε των υπερεξοπλισμών και της διανομής των μιζών στους ημέτερους θα αναζητήσουμε τότε τις χαμένες πατρίδες της νιότης μας στις ακτές των αναμνήσεων της φαντασίας μας.
Χρόνια πολλά στις επαναστάσεις ρε γαμώτο.
Ας μιλήσουμε για επαναστάσεις μέρες που είναι.
Στο παρελθόν η μετεξέλιξη από την αυτοκρατορία στη δομή της κοινότητας και την εξεύρεση εθνικής ταυτότητας οδήγησε στο 1821. Τυχεροί ήταν που δεν υπήρχαν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και η γρήγορη μετάδοση της είδησης. Αλλά η βάση του ελέγχου και την εξέλιξη της αστικής τάξης και την επιδίωξη για το εμπόριο της μετεξέλιξης της αρένας ύπαρξης.
Τώρα στα ίδια μέρη η προσωπική επανάσταση θέλει μια νύφη να πηγαίνει να βγάλει φωτογραφίες με το νυφικό ανάμεσα στα άρματα μάχης. Την είδε Βέμπο; Δε το νομίζω. Απλά μιλάμε για την οξύμωρη επανάσταση της εικόνας. Δεν είναι επανάσταση στις μέρες μας να επιλέγεις την παντρειά;! Αλλά μάλλον δεν είναι για αυτό. Πόσες ευκαιρίες θα έχει νύφη να έχει στο φωτογραφικό της άλμπουμ αντίστοιχες φωτογραφίες ανάμεσα σε τανκ; Τόσο εκείνη, όσο και ο φωτογράφος έχουν μεν φαντασία, αλλά το έχουν χάσει ταυτόχρονα το μέτρο. Γιατί πρέπει να είναι εντελώς άσχετοι με το ότι αυτά τα άρματα στερούν την ζωή και δεν αποτελούν φόντο για την αρχή μιας κοινής ζωής. Απορώ αν ήταν φωτογραφία μόδας, ή τι έκαναν το άλλο μέλος του ζευγαριού; Τον γαμπρό ή την νύφη που θα την πληρώνει μια ζωή με την ζωή του!
Και συνεχίζονται οι σκηνές ελληνικής εορταστικής περηφάνιας με τον μαθητή της Λαμίας που σηκώθηκε από το αναπηρικό αμαξίδιο και παρέλασε με τη στήριξη του συμμαθητή του. Από τη μαθητική παρέλαση ας κρατήσουμε την τιμή στους προγόνους και την αλληλεγγύη. Από τη στρατιωτική, κρατάμε το ναυτικό άγημα με το υβριστικό σύνθημα. Απλά ελπίζουμε η ΕΔΕ που θα τους βγάλει στη σέντρα, να μη τους βρει τσάμπα μάγκες. Γιατί η συνέχεια μας θέλει στην Μαρία με τα κίτρινα του Λευκού Οίκου που την ρωτά αν αγαπά τον άνδρα της ή τον γείτονα. Και τι γείτονα; Μα αυτόν που έχει βγάλει στο δρόμο με την εφαρμογή απολυταρχικών μέτρων που δε θέλουν αντίθεση και αντίπαλο δέος τους ανθρώπους που θέλουν δημοκρατία στους δρόμους για τόσες μέρες. Δίπλα μέχρι τώρα, οι αλλαγές έχουν έρθει μέσω των στρατιωτικών δομών, στη χώρα που είναι δεύτερη δύναμη στο ΝΑΤΟ. Και συνήθως η λύση έρχεται όχι με την δημοκρατική εκτόνωση, αλλά με την επιδίωξη συσπείρωσης με αφορμή μια προβοκάτσια στη γειτονιά... Μακάρι να βγω ψεύτρα και οι 43 μυείς του προσώπου μου και οι 10000 εκφράσεις που μπορούν να αποδώσουν να μη συμπεριλάβουν τη θλίψη και τον αποτροπιασμό.
Όπως κι αν έχει η προσωπική μου επανάσταση απαντά στον αριθμό 21 και σήμερα και συνεχίζω...
Σχόλια