Όραμα + όνειρο

 Lost Bodies Aν πρέπει να πεθάνω


Ο Παλαιστίνιος γιατρός που έχει προταθεί επανειλημμένα για Νόμπελ ειρήνης. Ο λόγος της πρότασης αφορά το γεγονός ότι δεσμεύτηκε να μη μισήσει. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε σε προσφυγικό καταυλισμό, ήταν ο πρώτος γυναικολόγος που εργάστηκε σε ισραηλινό μαιευτήριο και χαιρόταν να δίνει ζωή στα παιδιά όσων του έλεγαν να θεωρεί εχθρούς. Στην πορεία της ζωής του αρχικά έχασε η γυναίκα του τη ζωή και μετά από τέσσερεις μήνες σκοτώθηκαν οι τρείς από τις έξι κόρες και η ανιψιά του. Πόσο εύκολο θα ήταν να κυριευτεί από μιζέρια και μίσος για την αδικία του πολέμου; Αντ' αυτού, θεώρησε τη ζωή σαν ποδήλατο. Και κράτησε ισορροπία,  συνέχισε να κινείται για να δώσει νόημα στη θυσία των παιδιών του. Και προχώρησε στην ίδρυση του  Daughters for Life Foundation – Empowering girls and young women through education που ουσιαστικά πρεσβεύει την ενδυνάμωση των γυναικών της Μέσης Ανατολής μέσω της εκπαίδευσης για να διεκδικήσουν την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.   
Η αναφορά στον συγκεκριμένο γιατρό γίνεται με αφορμή την παρουσία του  για τη διάκριση στην τιμητική προβολή του ντοκιμαντέρ που αφορά τη ζωή του, στα πλαίσια του 9ου Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Beyond Borders του Καστελόριζου. Αλήθεια στον ορυμαγδό των ειδήσεων που βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, το πήραμε χαμπάρι; Μάλλον πέρασε ξόφαλτσα ανάμεσα στα νέα που ουσιαστικά δε θέλουν να μας ενημερώσουν, αλλά να μας εξημερώσουν. Να μας αποπροσανατολίσουν, προκειμένου να σημαίνει μέσα μας αυτό που οι άλλοι θέλουν...


Ο γάτος μου είναι τυφλός. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τις υπόλοιπες του αισθήσεις. Ίσως το γεγονός ότι αισθάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα και το περιβάλλον, άλλοι θεωρούν ότι τον κάνει πιο ευάλωτο στους όποιους κινδύνους. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί η φύση είναι ο πιο σοφός δάσκαλος. Ορισμένες φορές πρέπει να χάνεις μυαλό, προσανατολισμό, φως-> να καθοριστείς αλλιώς.
Ασπρόμαυρη τηλεόραση δεκαετίας 80. Οι τηλεθεατές βλέπαμε τα χέρια των διαγωνιζόμενων περασμένα σε δύο τρύπες ενός κουτιού να ψηλαφίζουν τα αντικείμενα που μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα έπρεπε να αναγνωρίσουν μόνο μέσω της αφής. Όπως αναμενόταν άλλοι τα κατάφερναν και άλλοι όχι. Το αστείο στην υπόθεση αφορούσε το τι λεγόταν στην προσπάθεια να προσεγγίσουν την πραγματικότητα στηριγμένοι μόνο στη μία τους αίσθηση. Λοιπόν, πόσο εύκολο είναι να περιπλανιέται κάποιος όταν στηρίζεται σε στερημένη αντίληψη; Και πόσο εύκολη γίνεται η παραπλάνηση του;
Παραμονή της εβδομάδας των Παθών. Σα σήμερα υποδέχτηκαν με τα βάγια εκείνον που θεωρούσαν σωτήρα. Αλλά επειδή δεν ήταν όπως τον προσδοκούσαν τον πρόδωσαν και τον σταύρωσαν. Γιατί δεν ταίριαζε στις αντιλήψεις και στα οράματά τους. Τί κρίμα να μην είσαι όπως σε προσδοκούν, αλλά να είσαι Εκείνος για αυτούς. Σα σήμερα, σχεδόν ογδόντα χρόνια πριν γεννήθηκε ο πατέρας μου. Έφυγε πριν δεκαπέντε για να επιβεβαιώσει ότι στη ζωή ίσως τα μόνα δεδομένα είναι η αλλαγή και ο θάνατος. Κάθε μέρα περνάω από αυτόν τον δρόμο. Κι όμως δε το είχα παρατηρήσει. Χρειάστηκε να αλλάξω προοπτική και οπτική γωνία για να δω με άλλη ματιά και προσέγγιση στα πλαϊνά του κτιρίου την απεικόνιση του οράματος του καλλιτέχνη και πόσο διαφορετική διάσταση δίνει στο συγκεκριμένο κτίριο το έργο του για παράδειγμα. (βλ. φωτογραφία)
 Αν ο άνθρωπος είναι ανοιχτός στη διαφορετική προσέγγιση είναι για άλλους θέμα και για άλλους ανάθεμα. Και αν ήταν, μένει; Και αν όχι, ξαναγίνεται και γιατί; Αυτές τις μέρες παρατήρησα το πως ο εκλεγμένος βουλευτής έκανε το κομμάτι του με τα έργα ενός καλλιτέχνη στην Εθνική Πινακοθήκη. Και τις κόντρα διαδηλώσεις υποστήριξης της καλλιτεχνικής αδείας και έκφρασης. Δεν ξέρω αν με άλλη αφορμή θα πήγαιναν κάποιοι στο χώρο της Πινακοθήκης, ή αν ο εν λόγω είχε ξαναπάει. Χθες άκουσα ότι πολλοί από τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη έκθεση υπέγραψαν κοινή επιστολή που ζητούν να αποκατασταθούν τα βανδαλισμένα έργα προκειμένου να συνεχίσουν να εκτίθενται και τα δικά τους έργα. Παράλληλα παρακολουθώ ότι σε ορισμένες πόλεις η τωρινή παράσταση του κωμικού Ζαραλίκου προκαλεί το μένος μερίδας κοινού λόγω της αφίσας και στην ακύρωση των παραστάσεων του  εκεί. Το όραμα του καλλιτέχνη διαφέρει από του κοινού την πλάνη. Και όλα αυτά παίρνουν διαστάσεις και επισκιάζουν άλλα νέα, που δεν είναι τόσο αγόμενα και φερόμενα σα τα άλλα νέα.
Και σε αυτά τα πλαίσια αναρωτιέμαι, αν χαλιέται το όνειρο ή ο ύπνος.  Ο μακάριος για πολλούς. Μια που δε μπορούν να αντέξουν την αλήθεια τη δική τους, ή των άλλων και προτιμούν να οραματίζονται ότι ζουν "το ζήσαν και αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..."


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις